Narodowe Centrum Sztuki w Tokio po raz kolejny dostarcza nam miłej niespodzianki w postaci znakomitej ekspozycji prac współczesnej artyski Niki de Saint Phalle (29.11.1930 – 21.05.2002). Rodzicami artystki byli francuski bankier-arystokrata i amerykańska aktorka. Edukacja w katolickiej szkole oraz partiachalny model rodziny przyczyniły się do radykalnego spojrzenia Niki na pozycję kobiety. Kobieta jest centralną postacią w jej sztuce. Prace artystki związane są ścisle z jej sytuacją emocjonalną i kolejnymi etapami życiowymi. Pierwsze prace, które przyniosły jej sukces i zaszokowały krytyków, powstawały jako działania performence na desce pokrytej gipsem i różnymi elementami typu buty, zabawki, modele plastikowe itp., Niki umieszczała na deskach puszki z farbą, do których strzelała z broni palnej, uwalniając farbę. Prace tak powstałe miały bardzo ekspresyjny i dynamiczny charakter. Były to wczesne lata 60. Wiele prac z tamtego okresu przedstawiało broń. Na wystawie możemy zobaczyć krótkie filmy pokazujące takie działania. Kolejnym etapem twórczości Saint Phalle, po okresie rebelianckim i po wyczerpaniu tematu broni i strzelania, byly rzeźby gipsowe z kobietą jako tematem centralnym. Rzeźby przedstawiają Madonny, matki, prostytutki lub kobiety pozbawione kończyn, czy też mające rany na twarzy. Ten ekspresyjny okres reprezentuje jedna z sal wystawy. Zwracają uwagę olbrzymie płaskorzeźby, gdzie z ciała kobiety wystają zwierzęta, dzieci, kwiaty, klatki. Jedna z prac z tego okresu, która zwraca uwagę swym dynamizmem i drapieżnością, to olbrzymi panel o wymiarach 198 x 125 cm, zatytułowany „Czerwona Czrownica”. Jest to relief przedstawiający kobietę z ciałem pełnym otworów, w których widnieją czaszki, postać Madonny, gałęzie i inne elementy. Wszystko jest pokryte agresywną czerwienią.…