Śliwy japońskie - ume (Prunus mume), nazywane czasem japońskimi drzewami moreli, są kojarzone z początkiem wiosny ponieważ są jednymi z pierwszych kwitnących drzew, których okres kwitnienia w rejonie Tokio przypada na luty i marzec.

Podobnie do kwitnących wiśni (sakura), śliwy także mają wiele gatunków oraz kolor od białego do ciemno-różowego. Niektóre rodzaje śliw mają kwiaty pięcio-płatkowe - yae-ume; są też gatunki ze zwisającymi gałęziami jak u wierzby płaczącej - shidare-ume (podobnie jak shidare-sakura). W okresie kwitnienia śliw, tak jak w czasie kwitnienia wiśni, w publicznych parkach oraz przy świątyniach i chramach organizowane są festiwale celebrujące tę okazję - ume matsuri. W przeszłości, w okresie Nara (8 wiek), celebrowanie święta kwitnienia śliw było bardziej preferowane od kwitnących wiśni - aż do okresu Heian (794-1185), kiedy to obserwowanie kwitnących wiśni - hanami, stało się bardziej popularne. Owoce ume są bardziej cierpkie niż ich zachodnie odpowiedniki i najczęściej służą do produkcji marynat - umeboshi oraz napojów alkoholowych - umeshu.



Rys. 1  Ume, Tsuruga-jo, Aizu-Wakamatsu



Rys. 2 Ume, Tsuruga-jo, Aizu-Wakamatsu



Rys. 3 Ume,Tsuruga-jo, Aizu-Wakamatsu


W rejonie Kanto do najpopularniejszych miejsc, gdzie można podziwiać ume należy Kairakuen w Mito (prefektura Ibaragi). Park Kairakuen, który obok Kenrokuen w Kanazawa i Kōrakuen w Okayama zaliczany jest do jednego z trzech najpiękniejszych parków krajobrazowych w Japonii, posiada ponad 3000 drzew śliw w około 100 gatunkach.