Nagroda Pritzkera to najbardziej prestiżowa nagroda przyznawana dorocznie architektowi lub architektom za ich wyjątkowy wkład w tę dziedzinę. 5 marca 2014 roku Riken Yamamoto został ogłoszony 53. laureatem Nagrody Pritzkera. Jest on dziewiątym Japończykiem, który otrzymał to wyróżnienie w 45-letniej historii nagrody, co czyni Japonię ponownie krajem z największą liczbą laureatów nagrody Pritzkera. Poprzednio otrzymali ją Kenzo Tange (1987), Fumihiko Mako (1993), Tadao Ando (1995), Kazuyo Sejima i Ryue Nishizawa (2010), Toyo Ito (2013), Shigeru Ban (2014). Ostatnim japońskim laureatem był Arata Isozaki w 2019 roku. Nagrodę przyznano Yamamoto za rozwój języka architektonicznego, który nie tylko zezwala na kreowanie przestrzeni do życia, ale także na ich łączenie tworząc społeczności i ostrożnie zacierając granice pomiędzy strefą prywatną a publiczną. Jego prace, wśród których są szkoły i uczelnie, nie tylko nastawione są na poszczególnych odbiorców i wrażliwe na społeczność, ale także wzbogacają krajobraz poprzez transparentność materiałów i zapewnienie harmonii z otoczeniem. Wspólnym wątkiem prac Yamamoto jest zastosowanie szkła, zapewnianie tarasów i balkonów, które często wykorzystywał do wykreowania przejrzystości i poczucia wspólnoty wśród ludzi mieszkających, sąsiadujących i przejeżdżających obok jego budynków. Bryły tworzą często siatki przestrzenne pokryte szkłem (np. Future University w Hakodate i Yokosuka Museum) lub aluminium (np. Ecoms House). Do najbardziej znanych projektów Rikena Yamamoto należą: Yamakawa Villa (1977) w pref. Nagano, kompleks mieszkaniowy Hotakubo Housing (1991), Iwadeyama Junior High School (1996) w Toki, Saitama Prefectural University (1999) w Koshigaya, Hiroshima Nishi Fire Station (2000), Future University of Hakodate (2000), Ecoms House (2004) w Tosu, Jian Wai SOHO (2004) – kompleks…