Galeria
Chihiro - malarka dzieci Wyróżniony
- Napisała Ewa Maria Kido
-
wielkość czcionki
zmniejsz wielkość czcionki
powiększ czcionkę
- Wydrukuj
Mimo że ponad trzydziesci lat upłynęło od śmierci Chihiro, jej prace nadal żyją i cieszą nas swoją świeżością i wrażliwością. Najistotniejszą cechą prac artystycznych Chihiro Iwasaki było to, że malowała ona prawie wyłącznie dzieci. Do swoich prac nie potrzebowała modeli. Potrafila z pamięci odtworzyć delikatne twarzyczki dzieci w różnych sytuacjach i pozach oraz wyrazić subtelne różnice wieku kilku miesięcy. Potrafia bez szkicu, posługując się pędzlem stworzyć portrety, które przedstawialy dzieci jak żywe, wyrazić w pastelowych barwach karnację ich twarzy i ich nastroje. Jej rysunki były delikatne, ale jednocześnie pełne życia. Były i są rozpoznawalne.
Chihiro Iwasaki urodziła się 15 grudnia 1918 r. w Takefu w prefekturze Fukui. W następnym roku jej rodzina przeprowadzila się do Tokio. W 1933 r. rozpoczęła naukę szkiców i malarstwa w oleju pod kierunkiem Saburosuke Okada. W 1936 r. ukończyła liceum, a jej obrazy były prezentowane na Shuhakai Joshi Yōgaten (Wystawie Shuyō Kobiecego Malarstwa w Stylu Zachodnim). W 1937 r. rozpoczęła studia kaligrafii w Szkole Fujiwara Kozei, a następnie w 1942 r. studiowała malarstwo olejne pod kierunkiem Tai Nakatani. W międzyczasie wyszła za mąż, a następnie owdowiała w Mandżurii. Po wojnie zamieszkała w Matsumoto w prefekturze Nagano. Wstąpiła do Japońskiej Partii Komunistycznej. W 1946 r. powróciła do Tokio, gdzie studiowała sztuki piękne pod kierunkiem Toshiko Akamatsu. Równolegle zajmowała się pisaniem oraz ilustracjami do magazynu “Gazeta Ludowa”. W 1950 r. wyszła powtórnie za mąż za Zenmei Matsumoto i urodziła syna Takeshi. Wkrótce też zamieszkała w nowo wybudowanym domu w Nerima-ku, w którym obecnie mieści się poświęcone jej muzeum (Chihiro Bijutsukan Tōkyō). W 1956 r. otrzymała Shōgakkan Jidō Bunka Shōjushō (Nagrodę Kultury dla Młodzieży Wydawnictwa Shōgakkan) za książki i ilustracje w pismach dla dzieci. Wydała też swoją pierwszą książkę „Hitori de dekiru yo” (Mogę zrobić wszystko sama). Następnie napisała i zuilustrowała „AIUEO no hon” (Książka alfabetu: A-I-U-E-O), za którą uzyskała Nagrodę Książek dla Dzieci Sankei (1960). Po podróży do Europy w 1966 r. ziilustrowała baśnie H. C. Andersena pt. „Co zobaczył księżyc?” W 1967 r. ilustrowała „Watashi ga chiisakatta toki ni” (Kiedy byłam dzieckiem). W tym czasie jej mąż został członkiem parlamentu. W 1968 r. napisała i ilustrowała „Ame no hi no orusuban” (Sama w domu w deszczowy dzień). Jej następna książka – „Kotori no kuru hi” (Piękny ptak) – zdobyła w 1973 r. międzynarodową nagrodę Graphic Prize Fiera di Bologna. Chihiro Iwasaki zmarła na raka w wieku 56 lat 8 sierpnia 1974 r. Już po jej śmierci ukazała się jej ostatnia książka „Akai rosoku to ningyo” (Czerwone świece i syrenka). Otrzymała też pośmiertnie brązowy medal na Międzynarodowych Targach Książek w Lipsku za książkę „Senka no naka no kodomotachi” (Dzieci w ogniu wojny).
Chihiro kochała dzieci. Powiedziała, że „Kiedy dziecko ściska mój palec, jestem zachwycona siłą jego uścisku. Takie delikatne, pulchne rączki są zadziwiająco silne. Nikt nie jest w stanie oddać tej wewnętrznej siły, jeśli nie obserwuje i nie szkicuje”. Chihiro malując przez ponad dwadzieścia lat dzieci osiągnęła tak znakomite rezulaty, ponieważ dzieci na jej rysunkach wyglądają jak żywe, gdyż sama była matką i mogła obserwować swoje dziecko. Malowała także swoje wspomnienia, powiedziała bowiem, że „Kiedy maluję dziecko, to czuję się tak jakbym malowala moje własne dzieciństwo”. Szczególnie małe dziewczynki na jej rysunkach są odbiciem jej reflesji na temat własnego dzieciństwa.
Chihiro wynalazła i stosowała unikalny styl subtelnej ekspresji mieszając zachodnią technikę farb wodnych z technikami japońskimi i chińskimi. Ten specyficzny rodzaj rysunku i malarstwa, odznaczający się delikatnością oraz płynnością, stanowi podstawową cechę prac Chihiro i tworzy jej styl, którego nie sposób nie odróżnić. Jej wczesne doświadczenia z kaligrafią japońską wyniesione ze szkoy Fujiwara Kozei wydają się mieć duży wpływ na technikę jej rysunków. Ta technika połączona z uczuciem - miłością do dzieci - przyczyniła się do powstania wyróżniającego się stylu Chihiro i jej niezapomnianych obrazów.
Chihiro była także znana ze swojego zainteresowania losami dzieci na świecie i uważała, że mają one prawo żyć w pokoju. Tej idei pokoju poświęcone są jej dwa muzea - Chihiro Bijutsukan Tōkyō (Chihiro Art Museum Tokyo) oraz Azumino Chihiro Bijutsukan (Azumino Chihiro Art Museum). Muzeum w Tokio powstało trzy lata po śmierci artystki, w 1977 r. w miejscu, w którym Chihiro mieszkała przez 22 lata i w którym odrestaurowano jej atelier. W 2002 r., w 25 rocznicę powstania, muzeum zostało otwarte ponownie, po kompletnej renowacji. Azumino Chihiro Art Museum, które zostało otwarte w 1997 r., jest zlokalizowane w jej mieście rodzinnym Azumino w prefekturze Nagano. Budynek muzeum otoczony jest parkiem o powierzchni 35,000 m2, w którym znajduje się malowniczy strumień Chigawa, ogród z kwiatami, trawniki, odrestaurowane atelier, a także Ike ya ishi no obuje (Projekt strumienia i kamieni) zaprojektowany przez artystkę czeską Kvetę Pacovską. Ponadto, muzeum usytuowane jest w naturalnym krajobrazie Nagano, przepięknie zmieniającym się o każdej porze roku. Muzeum zostało 1.5-krotnie powiększone i ponownie otwarte wraz z aneksem w 2001 r. Poza pracami Chihiro znajdują się tam także kolekcja międzynarodowa oraz ekspozycja prezentująca historię książek ilustrowanych. W obiekcie, który ma charakter kulturalno-rekreacyjny, znajdują się także kawiarnia, biblioteka i sklep muzealny, które przyczyniają się do tego, że muzeum jest interesujące dla odwiedzających je osób w różnych grupach wiekowych.
Azumino Chihiro Bijutsukan (Azumino Chihiro Art Museum):
Nishihara, Matsukawa-mura Kita-Azumi-gun, Nagano, 399-8501
tel. 261- 62- 0772 fax. 261- 62- 0774
Czynne: czw.-wt. 9:00-17:00; wstęp – dorośli 800 jenów, uczniowie gimnazjum i liceum – 700 jenów, uczniowe szkół podstawowych i dzieci – bezpł.
Chihiro Bijutsukan Tōkyō (Chihiro Art Museum Tokyo):
4-7-2, Shimo-Shakujii, Nerima-ku, Tokyo 177-0042
tel. 03-3995-0612 / 03-3995-0772
Czynne: wt.-niedz. 10:00-17:00; wstęp – dorośli 800 jenów, uczniowie gimnazjum i liceum – 500 jenów, uczniowe szkół podstawowych – 300 jenów, dzieci do lat 5 – bezpł.
Skorzystano z http://www.chihiro.jp/top.html; http://www.piezograph-lab.jp/e/world/topics/03_index.html
Gazeta Klubu Polskiego w Japonii nr 3 (48) czerwiec 2006; aktualizacja 02.2013 r.
Chihiro Iwasaki urodziła się 15 grudnia 1918 r. w Takefu w prefekturze Fukui. W następnym roku jej rodzina przeprowadzila się do Tokio. W 1933 r. rozpoczęła naukę szkiców i malarstwa w oleju pod kierunkiem Saburosuke Okada. W 1936 r. ukończyła liceum, a jej obrazy były prezentowane na Shuhakai Joshi Yōgaten (Wystawie Shuyō Kobiecego Malarstwa w Stylu Zachodnim). W 1937 r. rozpoczęła studia kaligrafii w Szkole Fujiwara Kozei, a następnie w 1942 r. studiowała malarstwo olejne pod kierunkiem Tai Nakatani. W międzyczasie wyszła za mąż, a następnie owdowiała w Mandżurii. Po wojnie zamieszkała w Matsumoto w prefekturze Nagano. Wstąpiła do Japońskiej Partii Komunistycznej. W 1946 r. powróciła do Tokio, gdzie studiowała sztuki piękne pod kierunkiem Toshiko Akamatsu. Równolegle zajmowała się pisaniem oraz ilustracjami do magazynu “Gazeta Ludowa”. W 1950 r. wyszła powtórnie za mąż za Zenmei Matsumoto i urodziła syna Takeshi. Wkrótce też zamieszkała w nowo wybudowanym domu w Nerima-ku, w którym obecnie mieści się poświęcone jej muzeum (Chihiro Bijutsukan Tōkyō). W 1956 r. otrzymała Shōgakkan Jidō Bunka Shōjushō (Nagrodę Kultury dla Młodzieży Wydawnictwa Shōgakkan) za książki i ilustracje w pismach dla dzieci. Wydała też swoją pierwszą książkę „Hitori de dekiru yo” (Mogę zrobić wszystko sama). Następnie napisała i zuilustrowała „AIUEO no hon” (Książka alfabetu: A-I-U-E-O), za którą uzyskała Nagrodę Książek dla Dzieci Sankei (1960). Po podróży do Europy w 1966 r. ziilustrowała baśnie H. C. Andersena pt. „Co zobaczył księżyc?” W 1967 r. ilustrowała „Watashi ga chiisakatta toki ni” (Kiedy byłam dzieckiem). W tym czasie jej mąż został członkiem parlamentu. W 1968 r. napisała i ilustrowała „Ame no hi no orusuban” (Sama w domu w deszczowy dzień). Jej następna książka – „Kotori no kuru hi” (Piękny ptak) – zdobyła w 1973 r. międzynarodową nagrodę Graphic Prize Fiera di Bologna. Chihiro Iwasaki zmarła na raka w wieku 56 lat 8 sierpnia 1974 r. Już po jej śmierci ukazała się jej ostatnia książka „Akai rosoku to ningyo” (Czerwone świece i syrenka). Otrzymała też pośmiertnie brązowy medal na Międzynarodowych Targach Książek w Lipsku za książkę „Senka no naka no kodomotachi” (Dzieci w ogniu wojny).
Chihiro kochała dzieci. Powiedziała, że „Kiedy dziecko ściska mój palec, jestem zachwycona siłą jego uścisku. Takie delikatne, pulchne rączki są zadziwiająco silne. Nikt nie jest w stanie oddać tej wewnętrznej siły, jeśli nie obserwuje i nie szkicuje”. Chihiro malując przez ponad dwadzieścia lat dzieci osiągnęła tak znakomite rezulaty, ponieważ dzieci na jej rysunkach wyglądają jak żywe, gdyż sama była matką i mogła obserwować swoje dziecko. Malowała także swoje wspomnienia, powiedziała bowiem, że „Kiedy maluję dziecko, to czuję się tak jakbym malowala moje własne dzieciństwo”. Szczególnie małe dziewczynki na jej rysunkach są odbiciem jej reflesji na temat własnego dzieciństwa.
Chihiro wynalazła i stosowała unikalny styl subtelnej ekspresji mieszając zachodnią technikę farb wodnych z technikami japońskimi i chińskimi. Ten specyficzny rodzaj rysunku i malarstwa, odznaczający się delikatnością oraz płynnością, stanowi podstawową cechę prac Chihiro i tworzy jej styl, którego nie sposób nie odróżnić. Jej wczesne doświadczenia z kaligrafią japońską wyniesione ze szkoy Fujiwara Kozei wydają się mieć duży wpływ na technikę jej rysunków. Ta technika połączona z uczuciem - miłością do dzieci - przyczyniła się do powstania wyróżniającego się stylu Chihiro i jej niezapomnianych obrazów.
Chihiro była także znana ze swojego zainteresowania losami dzieci na świecie i uważała, że mają one prawo żyć w pokoju. Tej idei pokoju poświęcone są jej dwa muzea - Chihiro Bijutsukan Tōkyō (Chihiro Art Museum Tokyo) oraz Azumino Chihiro Bijutsukan (Azumino Chihiro Art Museum). Muzeum w Tokio powstało trzy lata po śmierci artystki, w 1977 r. w miejscu, w którym Chihiro mieszkała przez 22 lata i w którym odrestaurowano jej atelier. W 2002 r., w 25 rocznicę powstania, muzeum zostało otwarte ponownie, po kompletnej renowacji. Azumino Chihiro Art Museum, które zostało otwarte w 1997 r., jest zlokalizowane w jej mieście rodzinnym Azumino w prefekturze Nagano. Budynek muzeum otoczony jest parkiem o powierzchni 35,000 m2, w którym znajduje się malowniczy strumień Chigawa, ogród z kwiatami, trawniki, odrestaurowane atelier, a także Ike ya ishi no obuje (Projekt strumienia i kamieni) zaprojektowany przez artystkę czeską Kvetę Pacovską. Ponadto, muzeum usytuowane jest w naturalnym krajobrazie Nagano, przepięknie zmieniającym się o każdej porze roku. Muzeum zostało 1.5-krotnie powiększone i ponownie otwarte wraz z aneksem w 2001 r. Poza pracami Chihiro znajdują się tam także kolekcja międzynarodowa oraz ekspozycja prezentująca historię książek ilustrowanych. W obiekcie, który ma charakter kulturalno-rekreacyjny, znajdują się także kawiarnia, biblioteka i sklep muzealny, które przyczyniają się do tego, że muzeum jest interesujące dla odwiedzających je osób w różnych grupach wiekowych.
Azumino Chihiro Bijutsukan (Azumino Chihiro Art Museum):
Nishihara, Matsukawa-mura Kita-Azumi-gun, Nagano, 399-8501
tel. 261- 62- 0772 fax. 261- 62- 0774
Czynne: czw.-wt. 9:00-17:00; wstęp – dorośli 800 jenów, uczniowie gimnazjum i liceum – 700 jenów, uczniowe szkół podstawowych i dzieci – bezpł.
Chihiro Bijutsukan Tōkyō (Chihiro Art Museum Tokyo):
4-7-2, Shimo-Shakujii, Nerima-ku, Tokyo 177-0042
tel. 03-3995-0612 / 03-3995-0772
Czynne: wt.-niedz. 10:00-17:00; wstęp – dorośli 800 jenów, uczniowie gimnazjum i liceum – 500 jenów, uczniowe szkół podstawowych – 300 jenów, dzieci do lat 5 – bezpł.
Skorzystano z http://www.chihiro.jp/top.html; http://www.piezograph-lab.jp/e/world/topics/03_index.html
Gazeta Klubu Polskiego w Japonii nr 3 (48) czerwiec 2006; aktualizacja 02.2013 r.
Najnowsze od Ewa Maria Kido
Zaloguj się, by skomentować
Podróże
- 1
- 2
- 3
Piękna Polska – fotorelacja z wa…
Trójmiasto Warszawa Kujawy/Wielkopolska (Kruszwica, Jezioro Ślesińskie, itp.) ©zdjęcia E.M. Kido Więcej
People's Park w Rangunie - relac…
Najbardziej urozmaicony krajobrazowo i botanicznie park Rangunu. Najczęstsze miejsce naszych spacerów. Więcej
Czas zarazy. Korespondencja z Ra…
ulica przy Uniwersytecie Ranguńskim, 4 kwietnia 2020 r. 7.04.2020 Pszczoła poległa z powodu Coronavirusa. A było tak: dwa tygodnie temu poszłam w niedzielę do najnowocześniejszego w Rangunie centrum handlowego Times... Więcej
Birmańska dieta a żywieniowa his…
Prawdopodobnie od czasu gdy w USA po raz pierwszy w 1980 roku ogłoszono oficjalne Zalecenia Dietetyczne dla Amerykanów, w Zachodnim świecie zaczęło się szerzyć zjawisko, które możemy określić mianem histerii... Więcej
Pogaduszki w saunie
Tekst archiwalny Gazeta Klubu Polskiego w Japonii, nr 1 (10), luty 2000 Przeglądając gazetę znalazłam kiedyś krótką informację o wystawie artystycznej, której tematem była japońska łaźnia... Więcej
Ciekawość świata zaczyna się w d…
Na całym świecie dzieci reagują podobnie, są bardzo spontaniczne i wyraźnie widać, które z nich są zainteresowane światem. Mogłam się o tym przekonać parę razy, kiedy realizowałam swój mały projekt... Więcej