Tegoroczny Konkurs Krasomówczy Języka Polskiego odbył się w Ambasadzie RP w Tokio w ostatnią sobotę stycznia, tj. 25 stycznia 2020 roku. Konkurs jest organizowany przez Instytut Polski w Tokio, a jego tradycja sięga pierwszej połowy lat 90. O długiej tradycji Konkursu mówiła między innymi dyrektor Instytutu Polskiego Maria Żurawska, która powitała uczestników i widzów zgromadzonych na sali. 

Uczestnikami Konkursu mogą być osoby, które przebywały w Polsce krócej niż rok. Laureaci poprzednich edycji Konkursu nie mogą ponownie brać w nim udziału. Wystąpienie konkursowe trwa 3 minuty, a następnie należy odpowiedzieć na kilka pytań zadanych przez jurorów. Dla Japończyków uczących się polskiego udział w Konkursie to rzadka szansa sprawdzenia swoich umiejętności mówienia po polsku przed szerszym gronem słuchaczy. Uczestników przyciągają także atrakcyjne nagrody: zdobywca pierwszego miejsca otrzymuje bilet lotniczy do Polski oraz stypendium na pobyt na kursie letnim kultury i języka polskiego w Polsce, drugie i trzecie miejsce również jest nagradzane przyznaniem stypendium na kurs letni w Polsce. Inni uczestnicy otrzymują dyplomy z wyróżnieniem lub dyplomy za uczestnictwo oraz nagrody rzeczowe, zwykle w postaci książek, słowników itp.

W tym roku w Konkursie wzięło udział 12 osób, w tym 8 studentów polonistyki Tokijskiego Uniwersytetu Studiów Międzynarodowych (TUFS). Wśród studentów przeważali studenci pierwszego roku (5 osób). Ich motywacja do udziału w Konkursie wydaje się oczywista. Pozostałe 4 osoby, które nie są studentami, uczą się języka polskiego w różny sposób: jedna na kursie Open Academy TUFS w Tokio; druga na kursie prowadzonym na Uniwersytecie Obirin w Tokio; jedna osoba uczy się prywatnie w mieście Otsu w pref. Shiga; a jedna uczy się samodzielnie przez internet. Ci „doroślejsi” uczestnicy Konkursu to mozaika wieku i zawodów. Pracownik urzędu miejskiego, malarka, gospodyni domowa, inspektor gwardii cesarskiej. Ostatni uczestnik zainteresował się Polską ze względu na jej historię, a silnym impulsem do nauki było eskortowanie Ambasadora RP podczas wizyty w Pałacu Cesarskim w celu złożenia cesarzowi listów uwierzytelniających jesienią ubiegłego roku.

Uczestników oceniała komisja w składzie:

1. Jaroslaw Waczyński, ekspert Instytutu Polskiego w Tokio
2. Wiesław Dudek, artysta, tancerz, przewodniczący komisji
3. Dorota Tisnek, reprezentantka Polsko-Japońskiego Stowarzyszenia Młodzieży
4. Małgorzata Szmidt, II sekretarz Ambasady RP w Tokio

Nagrody otrzymali następujący uczestnicy Konkursu:

Pierwsza nagroda

Hiyori Okubo, studentka pierwszego roku polonistyki TUFS.

Mówiła o tym, jak rozpoczęcie studiów odmieniło jej życie, przyniosło spotkania z nowymi ludźmi i obcymi kulturami. Te spotkania są według niej najważniejsze. Hiyori Okubo należy do klubu wolontariuszy i bierze udział w pracach organizacji Habitat for Humanity, która zajmuje się budową domów w krajach rozwijających się. Pobyt w Indonezji był dla niej szczególnie cennym doświadczeniem i sprawił, że dojrzała jako człowiek. Spotkanie przemija, ale jest impulsem do dalszego działania.

Druga nagroda

Yuko Sunako, obecnie gospodyni domowa, wielbicielka muzyki Chopina

Przebywała w Polsce tylko 2 dni i to blisko 30 lat temu. Jest wielbicielką muzyki Chopina i wielką fanką pianisty Rafała Blechacza. Mówiła o tej pasji, o historii Polski, a także o roli kultury w dziejach narodu polskiego. Podkreśliła, że poprzez muzykę poznajemy ducha narodu. Yuko Sunako mieszka w Hamamatsu, przez wiełe lat uczyła się polskiego samodzielnie, a przyznana jej nagroda z pewnością była także wyrazem uznania dla jej wytrwałości.

Trzecia nagroda

Rika Takamura, studentka trzeciego roku polonistyki TUFS

Zaczęła swoje wystąpienie od opowieści o tym, jak podczas pobytu w Toruniu pewna starsza pani zapytała ją po polsku o godzinę, nie bacząc na to, że pytana osoba jest najwyraźniej cudzoziemką. Była to pamiętna chwila. Zwykle Polacy początkowo chcieli rozmawiać z nią po angielsku. Wystąpienie Riki Takamury mówiło o tym, jak cenne są chwile, kiedy ocenia się innych nie tylko na podstawie wyglądu, ale po prostu widzi się w nim człowieka. Bo wygląd to nie wszystko. Nawiązanie szczerego kontaktu z ludźmi jest zawsze niezapomnianym przeżyciem.

Tegoroczny Konkurs był na wyrównanym poziomie językowym. Przważali młodzi uczestnicy i osoby, które nigdy nie odwiedziły jeszcze Polski. Z tego powodu mniej niż w innych latach było wystąpień nawiązujących do doświadczeń nabytych poprzez bezpośredni kontakt z naszym krajem. Młodzi mówili o tym, co ich dotyczy, interesuje i porusza, na przykład o kotach albo o rodzinnym mieście, o własnym ojcu lub najbliższej przyjaciółce. Na przykładzie wystąpień konkursowych co roku dowiadujemy się również o tym, jak różnorodne są drogi prowadzące Japończyków do zainteresowania się Polską i rozpoczęcia nauki języka polskiego. Na przykład student I roku polonistyki Kaito Ikeuchi mówił o tym, że zetknął się z Polakami po raz pierwszy podczas pobytu w Irlandii, gdzie chodził do szkoły. Wzbudzili w nim sympatię. Potem poznał historię Polski na lekcjach szkolnych w Japonii. Szukał w internecie dalszych informacji i zainteresowała go polska husaria, herby. Chce połączyć znajomość Irlandii i Polski.

Laureatom i uczestnikom Konkursu życzymy powodzenia w dalszej nauce języka polskiego oraz wielu niezapomnianych spotkań z Polakami i Polską.