Bardzo trudno dowieść kim jesteś. Szczerze mówiąc, zastanawiam się, kto i co decyduje kim jesteś. Jeśli człowiek utraciłby materialne dowody (na przykład: prawo jazdy, książeczkę oszczędnościową itp.) w przypadku tsunami, trzęsienia ziemi lub pożaru, kto, co i jak mógłby dowieść kim jesteś? Zatem: kim jestem? Jestem Japończykiem, emerytem i optymistą. Przede wszystkim jestem człowiekiem. Jestem wierny wszystkim. Jestem zawsze sobą. Nie zdradzam przyjaciół. Dla mnie ważne jest, żeby żyć zgodnie z ideałami. Lubię miejsca, w których panuje swoboda i mogę mówić, co chcę. Chcę, żeby moje życie miało wartość. Przede wszystkim ważne jest, żeby zawsze być aktywnym człowiekiem. Boję się starości w mózgu: demencji starczej.

Kto mi pomaga, kiedy mam problemy? To zależy od problemu: czasami pomaga mi żona, albo pomaga mi przyjaciel.

Przypadek decydował o moim życiu. Gdyby nie zdarzyła się druga wojna światowa, moje życie potoczyłoby się inaczej. Z powodu niedożywienia podczas wojny zachorowałem. Ta choroba zmieniła mój los zupełnie, innymi słowy, zdecydowała o moim życiu na przyszłość. Czy dostałem coś dobrego od życia? Tak. Jestem żonaty. Jesteśmy bardzo szczęśliwi. Moja żona jest bardzo miła i wesoła. Ona dobrze gotuje. Mamy troje dzieci: dwóch synów i córkę. Starszy syn ożenił się z miłą kobietą. Mają córkę, która nazywa się Yuika. Nasza wnuczka ma trzy lata. Jest urocza. W weekendy często chodzę po górach razem z przyjaciółmi z uniwersytetu.

Jestem Japonką i pracownicą firmy. Lubię spędzać czas w domu. Szczególnie lubię siedzieć przy komputerze. Moim zdaniem ważne jest, żeby żyć swobodnie. Chcę mieć dużo pieniędzy, żeby podróżować po świecie. Chcę spotykać się z ludźmi, których kocham. Boję się stracić rodzinę.

Czy przypadek decydował o moim życiu? Tak, ale bardzo trudno wyjaśnić to po polsku. Życie dało mi wielu dobrych przyjaciół. Kiedy mam problemy, pomaga mi moja przyjaciółka. Czy polityka ma wpływ na moje życie? Przynajmniej teraz - nie ma. Wczoraj tylko zapłaciłam podatek... drogi...

Jestem człowiekiem, który zawsze ma nadzieję. Może jestem durniem?

Dla mnie ważne są nadzieja i spokój ducha. Lubię góry, las i miasta położone nad morzem.

Kiedy mam problemy, pomagają mi nadzieja i zaufanie do kolegów.

Czy dostałem coś dobrego od życia? Tak. Żyję w świecie. Chcę dużo, ale teraz chcę uczyć się języka polskiego. Boję się chorób, śmierci i stracić nadzieję.

Czy przypadek decydował o moim życiu? Nie. Myślę, że nie.

Czy Wielki Ｋataklizm zmienił mój światopogląd? Na razie nie.

Pomyślność i życie większości Japończyków zależy od kariery i pieniędzy, ale dla mnie zależy od nadziei i spokoju ducha. Teraz polityka Japonii ma tylko zły wpływ na moje życie. Trudno mieć nadzieję na wpływ dobry.

 
Jestem dziwaczką. Dla mnie ważna jest muzyka. Chcę być wolna i niezależna.

Lubię być w podróży. W dzieciństwie przeprowadzałam się z rodziną do różnych miast z powodu kolejnych zmian stanowiska ojca w pracy. Poznałam różne środowiska, różne gwary i różnych ludzi, dobrych i złych. Takie doświadczenie zrodziło we mnie wrażliwość wobec zdarzeń i zwyczaj obserwowania ludzi.

Kiedy mam problemy, podtrzymuje mnie muzyka i ludzie bliscy.

Chcę żyć niedługo. Boję się przyszłości.

Nie jestem pewna czy można to nazwać "przypadek"... Chciałam dostać się na studia w ZSRR, ale nie miałam jak, ponieważ wtedy, za czasów komunistycznych, nie przyjmowano studentów z krajów kapitalistycznych. Szukałam innej możliwości i akurat dowiedziałam się o egzaminie dla studentów zagranicznych w Akademii Muzycznej w Warszawie. "Jak nie do Moskwy, no, to do Warszawy - niech będzie!". Wstyd mi przyznać, że dla młodej, głupiej dziewczyny nie było wielkiej różnicy między tymi dwoma miastami. Pojechałam do Polski i studiowałam 6 lat w Akademii Muzycznej w Warszawie.

Wielki Kataklizm nie zmienił mojego światopoglądu. Tylko załuję, że do tej pory nie miałam wątpliwości wobec japońskich elektrowni jądrowych i Tokyo-Denryoku.

Czy polityka ma wpływ na moje życie? Tak. Gdybym się urodziła i mieszkała w Afryce czy w Korei Północnej, nie mogłabym żyć grając na fortepianie. Japoński system polityczny mimo wszystko zapewnia wystarczające warunki dla ludzi zajmujących się sztuką.
Od czego zależy życie i pomyślność Japończyków? Japończycy chcą "nie wyróżniać się" w grupie, ale jednocześnie chcą być "trochę inni" niż sąsiedzi. Pomyślność zależy raczej od więzów z ludźmi, a nie od życia indywidualnego. Z tego powodu powstają często ukryte konflikty psychologiczne.

Ostatnio często się zastanawiam, co ucieszy ludzi w moim otoczeniu i co mogę dla nich zrobić. Szczególnie po Wielkim Kataklizmie, kiedy słucham kolejnych przygnębiających wiadomości w telewizji, chciałabym z głębi serca zrozumieć cierpienie poszkodowanych i ofiarować im głębokie współczucie, wsparcie i otuchę. Równocześnie chciałabym stwierdzić, że wsparcie dla poszkodowanych i dobra wola odbudowy miasta nie powinny być porzucone, ani zapomniane. Uważam, że szczególnie w takim ponurym i uciążliwym czasie życie i pomyślność Japończyków zależy od dobra innych.

Pomimo, że do dzisiejszego dnia rzeczywiście przeżyłam różne przypadkowe wydarzenia wywołane przez nieżyczliwe poglądy, a dawniej decydowały one nawet o moim życiu, to jednak z powodu tych doświadczeń wytrzymam wszelkie trudy w życiu. Wierzę, że przez te wysiłki na pewno mogę dojść do szczęścia.

Zresztą jestem bardzo szczęśliwa i zadowolona, że mogłam studiować w Akademii Muzycznej w Warszawie i nadal zajmuje się muzyką, a w ostatnich latach uczę się także języka polskiego na kursie na TUFS w Tokio. Pomimo, że z natury mam średnie umiejętności we wszelkiej działalności, mogę powiedzieć jak Krzysztof Kieślowski w filmie "I'm so so", że pomimo, że też boję się przyszłości, która jest "czarną dziurą", dostałam lepsze miejsce od życia, niż na to zasługuję.

Przede wszystkim, często cierpię i martwię się, kiedy zastanawiam się, co mogę zrobić dalej dla innych ludzi w moim otoczeniu. Przynajmniej chciałabym ich ucieszyć... Jednak patrząc z innego punktu widzenia, może warto z biegiem czasu zmieniać swoją świadomość życiową, aby stosownie i dobrze służyć innym.

Jestem amatorem literatury i teraz studentem języka polskiego. Jeszcze nie piszę powieści, lecz jestem powieściopisarzem.

Moje ulubione miejsce to Tohoku, czyli region, gdzie był Wielki Kataklizm. Dlatego, myślę, że muszę napisać coś o Tohoku. Chcę napisać powieść, a jeszcze nie znam jej fabuły. Spodziewam się, że ona sama się narodzi...

Wieki Kataklizm zmienił moje życie i myśli. Zrozumiałem, że styl życia w epoce Edo był dobry. Mianowicie chodzi o to, że w życiu nie potrzeba domu ani pieniędzy.

 
Jestem gospodynią domową. W moim życiu ważny jest spokój mojego serca. Zawsze pragnę, żeby ludzie obok mnie mieli spokój i byli w dobrym zdrowiu. Lubię wieś, gdzie mogę słyszeć odgłos wiatru i śpiew ptaków.

Rodzina i koleżanki pomagają mi, kiedy mam problemy.

Oczywiście, dostałam wiele dobrych rzeczy od życia.

Teraz nie pamiętam, czego szczególnie chcę.

Nie boję się niczego ani nikogo.

Przypadek nie decydował o moim życiu.

Wielki Kataklizm zmienił mój światopogląd. Kiedy Kataklizm zdarzył się w marcu, wiele krajów na świecie wysyłało pieniądze i pomoc. Myślę, że musimy uczyć się sensu solidarności.

Życie i pomyślność Japończyków zależy od naszego codziennego wysiłku.

Jeśli polityka wprowadzi ludzi na błędną drogę, nie będziemy szczęśliwi. Więc polityka ma duży wpływ na moje życie. Teraz nie wierzę politykom w Japonii.

Jestem pracownicą, Japonką. W moim życiu ważne jest poświęcić się służbie społeczeństwu.
Lubię mój dom.

Kiedy mam problemy pomagają mi dobrzy przyjaciele i przyjaciółki Mam dobrych przyjaciół i przyjaciółki na całym świecie. Chcę mieszkać we Włoszech. Boję się stracić ludzi, których kocham.
Kiedy byłam na stypendium we Włoszech w naszej klasie byli Polacy. To przypadek dał mi polskich przyjaciół i okazję, żeby studiować język polski.

Czy Wielki Kataklizm zmienił mój światopogląd? Poczułam, że nikt nie jest nieśmiertelny. Nikt nie wie, co może się zdarzyć jutro. Zaczęłam skupiać się na tym, co powinnam i co chcę robić w życiu. Spróbuję robić to, co chcę i realizować marzenia. Jeśli będę musiała wykorzystać mój czas, moje siły i moje pieniądze, na niczym nie będę oszczędzać.

Życie i pomyślność Japończyków zależy od wsparcia państwa. Nawet gdyby przez to miały wzrosnąć podatki, chciałabym mieć poczucie bezpieczeństwa, że mogę żyć długo w Japonii.
Czy polityka ma wpływ na moje życie? W ogóle nie.

Powyższe wypowiedzi zostały napisane w ramach lekcji języka polskiego dla grupy średnio zaawansowanej na kursie Open Academy prowadzonym przez Tokyo University of Foreign Studies (TUFS). Inspiracją do pisania były filmy Krzysztofa Kieślowskiego, oglądane w ramach kursu ("Gadające głowy" oraz "Przypadek").