Na wyspie Miyajima w prefekturze Hiroshima znajduje się chram shintoistyczny o ponad 1400-letniej historii – Itsukushima-jinja, który należy do zabytków światowego dziedzictwa UNESCO. Wyspa z chramem i efektowną bramą torii usytuowanymi w wodzie na tle góry Misen są także zaliczane do Nihon-sankei – trzech najpiękniejszych widoków japońskich. Wyspa Miyajima była miejscem kultowym od najdawniejszych czasów. Chram został zbudowany w 1168 r. przez wodza Taira-no-Kiyomori w stylu architektonicznym shinden-zukuri. Styl ten odnosi się do eleganckich budynków pałacowych i domów arystokratycznych powstałych w okresie Heian (794-1185). Shinden-zukuri przekształcił się później w shoin-zukuri (architektura rezydencjalna z okresu Azuchi-Momoyama (1568-1600) i Edo (1600-1868)) oraz w sukiya-zukuri (typ wolnostojących budynków o wyrafinowanej formie, przeznaczonych do ceremonii herbaty). Następnie, w okresie Kamakura (1185 – 1333), styl ten ewoluował w kierunku buke-zukuri – budynków mieszkalnych rodzin samurajów. Cechą charakterystyczną shinden-zukuri jest lekkość, symetria i rozplanowanie grupy budynków z wewnętrznymi dziedzińcami wokół osi. Zespół pawilonów posiadał też zazwyczaj ogród ze strumieniem, stawem, mostami, odpowiednio przycinanymi drzewkami i zaaranżowanymi skałkami mającymi przywołać świat buddyjskiej Czystej Krainy. Koncepcja wzniesienia budowli posadowionej w morzu wiązała się z dużym przedsięwzięciem architektonicznym i budowlanym. Ostatecznie chram Itsukushima składa się ze wschodniego korytarza o szerokości 4 metrów, prowadzącego od wejścia, poprzez chram Marodo, do centralnego sanktuarium głównej świątyni. W chramie Marodo znajduje się także sanktuarium – Haraiden, służące do puryfikacji ducha i ciała. Główne sanktuarium służyło do celebrowania świąt oraz przedstawień tańca dworskiego bugaku. Na przeciwko głównej świątyni rozciąga się otwarta scena hira-butai, na której również odbywały się różne ceremonie buddyjskie. Do kompleksu należą…